Ostatnia odsłona Ałmat …

This post is part of a series called Kazachstan 2019

Z Asią i Mirką jesteśmy umówieni na 9.00 na śniadanie. Gdy tam dochodzimy, one już pałaszują kazachskie smakołyki. Młody nieśmiało pyta, czy znów musi jeść tylko jajka i chleb. Ponieważ jednak jego górnicy powoli odkupują „szyb” zasypany aktywnym węglem, pozwalamy mu na normalne jedzenie 🙂

O 10.00 robimy check-out, zostawiamy walizy w hotelu i ruszamy w miasto. Pierwszym punktem na mapie zwiedzania jest Park Pierwszego Prezeydenta. Wchodzi się do niego przez olbrzymią bramą, której nie mogę objąć w całości swoim szerokokątnym obiektywem. Monument na miarę sowieckiej wielkości. Błąkamy się po wypielęgnowanych alejkach spacerowych, podziwiamy kwiaty, rośliny, malowidła jaskiniowe (ich wiek szacujemy na „nie starsze niż 25 lat” :)), ale przede wszystkim majestatyczny pomnik samego Pierwszego Prezydenta, który jakoś dziwnie przypomina nam pomnik Abrahama Lincolna w Waszyngtonie. Budka policji tuż obok sugeruje, że mogą w tym miejscu zdarzać się incydenty.

Słońce dzisiaj grzeje mocno, dlatego ewakuujemy się do centrum miasta, by na Żibku Żoli wypić kawę. Starbucks wpisuje się w naszą potrzebę znakomicie.

Dalej spacerujemy do Zielonego Bazaru, gdzie znów włóczymy się alejkami między końskimi tuszami, serami typu „kurt” czy uzbekistańskimi pistacjami.

Nasze zwiedzanie Ałmat zaczęliśmy Katedrą Zenkova, i na niej kończymy. Asia z Mirką wchodzą do środka, a my już z daleka podziwiamy kolory tej niezwykłej budowli. Parkiem dochodzimy do ulicy Panfilova, która doprowadza nas do znanej nam restauracji Drużba. Tych kotlecików wegetariańskich długo nie zapomnę, były naprawdę przepyszne 🙂 Zimne piwo doskonale uzupełnia poziom elektrolitów i nawodnienia w organiźmie.

Czas żegnać się z Ałmatami. O 17.00 opuszczamy hotel Ambassador i jedziemy w kierunku dworca kolejowego, skąd o 18.12 odjeżdżamy do Astany. Przy dźwiękach mocno chrapiącego towarzysza upływa nam dzisiejszy wieczór i noc. Wrrr…