Pożegnanie z Zatoką Bengalską

PRZEZ PRYZMAT MAŁGOSI

Niewiele da się napisać o kolejnym dniu nic nie robienia. Śniadanie, spacer, basen, lunch, plaża …
Bosko, ale .. gdybym miała spędzić tu choć jeszcze jeden kolejny dzień, dostałabym świra!

Dziś jednak zdarzyły się trzy rzeczy warte uwagi.

Poznaliśmy przemiłą włoską parkę, która przemierza Birmę w połowie na rowerach, w połowie autobusami… Respekt, bo mają 48 i 63 lata 🙂 Spędziliśmy z nimi wieczór, zjedliśmy kolację (podczas której skatowałam ich moim łamanym – jak się okazało – włoskim), i wymieniliśmy się zaproszeniami do Warszawy i Milanu.

Przeżyliśmy boski zachód słońca. Godnie pożegnaliśmy Zatokę Bengalską, pijąc wino zakupione w górach przy Inle Lake, a które jednak nie dojedzie na testowanie do Warszawy. Zgodnie uznaliśmy z Fibakiem, że widok, gdzie słońce w całej swoje okazałości kąpie się w morzu, jest dość rzadkie…

Zaskoczyłam też dziś samą siebie. Idziemy sobie ulicą (jedyną w tej wiosce), rozglądamy się tu i ówdzie, i nagle coś mnie tknęło. Poprosiłam Łukasza, by wyjął bilet autobusowy na jutro. Porównałam znaczki na szyldzie sklepu i te z biletu. Okazały się tożsame. Przez przypadek trafiliśmy na punkt, z którego odjeżdża autobus do Yangonu. Nie dość, że zaoszczędziliśmy jakieś 2,000 kyatów na taxi, to jeszcze okazało się, że birmański wcale nie jest taki trudny … 🙂

Jutro wracamy już do Yangonu, skąd tuż po północy samolot zabierze nas do Dubajsu, a stamtąd do Warszawy.
Czas więc nastaje na podsumowanie naszej trzytygodniowej podróży …

Może Cię zainteresować także:

Min Ga Lar Par Mingun (dzień dobry Mingun) Transfer do Yangon i … zaczynamy powrót do rzeczywistości Bagan – góry, małpy i świątynie Z wizytą w Księstwie Bagan